Interpretacja (inaczej próba wyjaśnienia) ma na celu wydobycie z tekstu (odnalezienie): myśli, znaczeń, informacji, wytycznych lub pouczeń zgodnych z przekazem (wolą) jego autora.
2 Piotra 1:19-21
„[…] mamy więc słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie, trzymając się go niby pochodni, świecącej w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach. (20) Przede wszystkim to wiedzcie, że wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi. (21) Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym”.
2 Tymoteusza 3:16-17
„[…] całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, (17) aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany”.
Każdy czytelnik Pisma Świętego, który chce je interpretować, powinien wiedzieć, że ma do czynienia z księgą duchową, której poprawnego zrozumienia udziela wyłącznie Duch Święty (1 Koryntian 2:11-14), jej Autor (Izajasza 34:16 / 2 Piotra 1:21) – więcej o Duchu Świętym dowiesz się, klikając tutaj. Niestety upadek pierwszych ludzi oddzielił nas od Boga i pozbawił Ducha Świętego, co uczyniło z nas duchowych „analfabetów”, niezdolnych do zrozumienia duchowych spraw związanych z Bogiem (powód, dla którego wielu ludzi zniechęca się do czytania Pisma Świętego). W związku z tym upadkiem i oddzieleniem od Boga (więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj) Pismo Święte ukazuje człowieka jako:
• Istotę fizyczną (Jana 1:12-13) – narodzoną fizycznie, kierowaną naturalnymi zmysłami (Galacjan 5:19-21 / Rzymian 8:3-8). Biblia mówi: człowiek cielesny, zmysłowy (1 Koryntian 2:11-14) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj.
• Istotę duchową (Galacjan 5:22-25) – narodzoną fizycznie, a następnie odrodzoną z Ducha Świętego [(Tytusa 3:4-7 / Jana 3:1-8) co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj]. W Ewangelii według Jana 3:1-8 Pan Jezus tłumaczy to pobożnemu przywódcy religijnemu, Nikodemowi – jeśli chciałbyś przeczytać ten fragment, kliknij tutaj.
Jasno wynika z tego, że odrodzenie (Tytusa 3:3-6), nowe narodzenie (Jana 3:1-8), którego następstwem jest myślenie na poziomie Ducha (Galacjan 5:16-26 / 1 Koryntian 2:11-14), jest niezbędnym warunkiem właściwej interpretacji (odbioru) Pisma Świętego. Werset 20. z 2. Listu Piotra mówi: „[…] wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi […]” (a więc interpretacji). Jedynie Duch Święty (Autor Pisma) jest w stanie dać ci właściwe zrozumienie Pisma Świętego. Musisz pamiętać, że to właśnie On natchnął jego pisarzy (2 Piotra 1:21), a następnie zgromadził pełne objawienie (Izajasza 34:16). Żadna ludzka mądrość, studia teologiczne, kursy, programy czy starania nie są w stanie położyć fundamentu, na którym będziesz mógł we właściwy sposób zgłębiać i poznawać tę Księgę (1 Koryntian 2:13-14).
Poprawna interpretacja Pisma Świętego zależy więc od tego, kto nią kieruje. Można to porównać do gry na instrumencie, którego dźwięki są uzależnione od grającego. W przypadku interpretacji (odbioru, odczytu) treści Pisma Świętego, „grającym” może okazać się Duch Święty (2 Piotra 1:20-21), duch samego człowieka (1 Koryntian 2:11), błędni nauczyciele (2 Piotra 2:1-3) lub sam szatan (Łukasza 4:1-13).
1 Koryntian 2:11-14
„[…] bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży. (12) A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył. (13) Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę. (14) Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać”.
Poniżej zamieszczam sześć wskazówek, które pomogą we właściwej interpretacji Pisma Świętego:
ZASADA #1
MODLITWA – WŁAŚCIWE PRZYGOTOWANIE
Chciałbym przypomnieć, że Pismo Święte jest Księgą Duchową, której poprawnego zrozumienia udziela Duch Święty (Jej autor). Dlatego do Jego czytania należy odpowiednio się przygotować (duchowo), nastawiając umysł, serce i ducha w kierunku Boga.
ZASADA #2
NALEŻY CZYTAĆ TO, CO JEST NAPISANE
To wydaje się bardzo proste. Czasem jednak okazuje się, że zamiast czytać właściwy tekst, usiłujemy doczytać się w nim tego, co chcemy udowodnić (czyli zamiast egzegezy dokonujemy tzw. eisegezy).
ZASADA #3
WEŹMY POD UWAGĘ RODZAJ LITERATURY
Warto wziąć pod uwagę z jakim rodzajem literatury mamy do czynienia. Poezję (np. Pieśń nad Pieśniami) czyta się nieco inaczej niż narrację (ewangelie), Księgi dydaktyczne (np. Przypowieści Salomona), Listy, Księgi prorockie lub historyczne. Na przykład nie powinniśmy wywodzić całych doktryn jedynie na podstawie jednego z pozdrowień (a tak się często zdarza).
ZASADA #4
TEKST NALEŻY CZYTAĆ W JEGO KONTEKŚCIE
Każdy rozpatrywany tekst należy czytać w jego kontekście (fragmencie zawierającym myśl autora, poruszany temat, problem lub przekaz), przechodząc od najbliższego zdania, akapitu, do coraz szerszych rozdziałów, Ksiąg aż wreszcie do całego Pisma Świętego, które porusza mnóstwo zagadnień, nie występujących z sobą w sprzeczności. W ramach kontekstu należy również zastanowić się do kogo jest pisany dany fragment i postawić (na chwilkę) w sytuacji jego bezpośrednich adresatów (np. Izraela lub Koryntian).
ZASADA #5
NAJPIERW ZNACZENIE DOSŁOWNE, PÓŹNIEJ ALEGORIA (PRZENOŚNIA)
Biblia została napisana przez ludzi natchnionych Duchem Świętym, do ludzi czytających Ją w Duchu Świętym. Nie oznacza to jednak, że Pismo Święte mamy czytać w sposób mistyczny, numerologiczny, czy jakiś inny. Należy je czytać normalnie, tak jakby było ono listem skierowanym do każdego z nas, rozumiejąc tekst dosłownie, a dopiero wówczas, kiedy nie ma on dosłownego sensu, przechodzić na poziom alegorii (przenośni).
ZASADA #6
CZYTAJMY ZBIEŻNE (RÓWNOLEGŁE) ZE SOBĄ TEKSTY
Jeśli stoi przed nami konflikt tematyczny, dobrze jest poszukać w Piśmie Świętym innych fragmentów mówiących na ten sam temat (czyli równoległych), a wówczas możemy uzyskać pełniejszy obraz całości. Pamiętajmy, że nauczanie całej Biblii przypomina nieco układankę (puzzle); każdy fragment ma swoje miejsce (wchodzi bez wciskania na siłę) i dopiero wszystkie razem tworzą cudowną jedność, harmonię, wzajemnie się uzupełniając.
Dziękuję i życzę owocnego czasu przy czytaniu Pisma Świętego.
Zasady zaczerpnąłem z artykułu K. Dubisa.
Luke, luke@zaJezusem.com
