By udzielić pełnej odpowiedzi na twoje pytanie, jestem zmuszony poruszyć temat Bożych przymierzy. Uważam, że jest to konieczne, ponieważ w tym zagadnieniu znajduje się rozwiązanie naszego problemu. Serdecznie zapraszam:
Przymierze jest to umowa (układ, pakt, porozumienie) pomiędzy Bogiem a człowiekiem (lub ludźmi). W Biblii znajdujemy wzmianki o następujących przymierzach:
• w Edenie – Przymierze Edenowe (1 Mojżeszowa 1:26-30 / 1 Mojżeszowa 2:15-17),
• z Adamem – Przymierze Adamowe (1 Mojżeszowa 3:14-19),
• z Noem – Przymierze Noego (1 Mojżeszowa 9:1-17),
• z Abrahamem – Przymierze Abrahamowe (1 Mojżeszowa 12:1-3 / 1 Mojżeszowa 13:14-17 / 1 Mojżeszowa 15:1-21),
• z Izraelem – Przymierze Mojżeszowe [zakon (2 Mojżeszowa 19:5-6 / 5 Mojżeszowa 5:1-22 / 5 Mojżeszowa 28)],
• Palestyńskie – Przymierze Palestynowe [kontynuacja Przymierza Mojżeszowego (5 Mojżeszowa 30:1-20)],
• z Dawidem – Przymierze Dawidowe (2 Samuela 7:8-22 / Psalm 89),
• z Chrystusem – Przymierze Chrystusowe [okres łaski – jego zapowiedź (Jeremiasza 31:31-34) i ustanowienie (Mateusza 26:27-28 / Hebrajczyków 8:6-13)].
Przymierza zawierane były w różnych okresach. Zasady ustalał sam Bóg – układy te miały charakter warunkowy [uzależnione od człowieka (2 Mojżeszowa 19:5 / Dzieje Apostolskie 3:18-20)] albo bezwarunkowy [uzależnione od Boga (1 Mojżeszowa 9:11). Niektóre warunkowe przymierza były zrywane, wygasały czy traciły ważność (na przykład Przymierze Edenowe lub Mojżeszowe). Powodem tego było niedotrzymanie przez ludzi warunków układu, ich nieposłuszeństwo i ignorowanie Bożej woli (Ozeasza 6:7 / Izajasza 30:9-11 / Jeremiasza 16:10-13). Kiedy jednak następowało zerwanie przymierza, w jego miejsce Bóg przygotowywał inne. Tak też było w przypadku Starego Przymierza.
Hebrajczyków 10:9-16
„[…] potem powiada: Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją. Znosi więc pierwsze, aby ustanowić drugie; (10) mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. (11) A każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów; (12) lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej, (13) oczekując teraz, aż nieprzyjaciele jego położeni będą jako podnóżek stóp jego. (14) Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni. (15) Poświadcza nam to również Duch Święty; powiedziawszy bowiem: (16) Takie zaś jest przymierze, jakie zawrę z nimi po upływie owych dni, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich serca i na umysłach ich wypiszę je […]”.
Hebrajczyków 8:7-13
„[…] gdyby bowiem pierwsze przymierze było bez braków, nie szukanoby miejsca na drugie. (8) Albowiem ganiąc ich, mówi: Oto idą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. (9) Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdym ujął ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej; ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto Ja nie troszczyłem się o nich, mówi Pan. (10) Takie zaś jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po upływie owych dni, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich umysły i na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą mi ludem. (11) I nikt nie będzie uczył swego ziomka ani też swego brata, mówiąc: Poznaj Pana, bo wszyscy mnie znać będą od najmniejszego aż do największego z nich. (12) Gdyż łaskawy będę na nieprawości ich, a grzechów ich nie wspomnę więcej. (13) Gdy mówi: Nowe, to uznał pierwsze za przedawnione; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zaniku”.
Czy jako chrześcijanie musimy więc przestrzegać praw Przymierza Mojżeszowego?
By właściwie odpowiedzieć na to pytanie, należy podkreślić, że zakon (Przymierze Mojżeszowe) został nadany nie chrześcijanom, a Żydom (Narodowi Wybranemu). Część praw (przykazania) została im nakazana, by nauczyli się posłuszeństwa wobec Boga i postępowania zgodnie z Jego upodobaniem. Niektóre miały im pokazać, jak Go wielbić, jak oczyścić się z grzechów (np. składając ofiary) i jak nie upodabniać się do obcych narodów (nakazy dotyczące jedzenia, ubrań, zawierania związków małżeńskich itp.). Wszystkie te prawa, a więc ustawy i dziesięć przykazań, stanowiły zakon.
Galacjan 3:19
„[…] czymże więc jest zakon? Został on dodany z powodu przestępstw, aż do przyjścia potomka, którego dotyczy obietnica; a został on dany przez aniołów do rąk pośrednika”.
Rzymian 3:19-20
„[…] a wiemy, że cokolwiek zakon mówi, mówi do tych, którzy są pod wpływem zakonu, aby wszelkie usta były zamknięte i aby świat cały podlegał sądowi Bożemu. (20) Dlatego z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu”.
Pismo Święte nie mówi o zakonach (każdym prawie oddzielnie), lecz o jednym zakonie. Kiedy Pan Jezus umarł, położył kres prawu Starego Przymierza [zakonowi (Rzymian 10:4 / Galacjan 3:23-26 / Efezjan 2:15)].
Galacjan 3:21-26
„[…] czy więc zakon jest przeciw obietnicom Bożym? Bynajmniej! Gdyby bowiem został nadany zakon, który może ożywić, usprawiedliwienie byłoby istotnie z zakonu. (22) Lecz Pismo głosi, że wszystko poddane jest grzechowi, aby to, co było obiecane, dane było na podstawie wiary w Jezusa Chrystusa tym, którzy wierzą. (23) Zanim zaś przyszła wiara, byliśmy wspólnie zamknięci i trzymani pod strażą zakonu, dopóki wiara nie została objawiona. (24) Tak więc zakon był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni. (25) A gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod opieką przewodnika. (26) Albowiem wszyscy jesteście synami Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa”.
W miejsce starotestamentowego zakonu zostało nadane nowe prawo, określane jako:
• zakon Chrystusowy (Galacjan 6:2),
• zakon Ducha (Rzymian 8:1-17),
• zakon wiary (Galacjan 3:22-26).
Ten fragment wyjaśnia, na czym to polega: „[…] będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. (38) To jest największe i pierwsze przykazanie. (39) Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. (40) Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy” (Mateusza 22:37-40).
Kiedy będziesz robił te dwie rzeczy, wówczas wszystko inne będzie na właściwym miejscu. A więc:
• Jeśli będziesz kochał Boga, nie będziesz bałwochwalcą i nie poddasz się wpływowi tego świata (materializmowi, pogoni za karierą czy jakiemukolwiek kultowi). Poświęcając swoje życie Bogu, obierzesz za główny cel propagowanie Jego woli (w życiu swoim i innych). Będziesz również szczerze i z radością wypełniał przykazania, które On wpisał w twój umysł i serce (Hebrajczyków 8:10 / Hebrajczyków 10:16): „albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są uciążliwe” (1 Jana 5:3).
• Jeśli będziesz kochał bliźnich, nie będziesz mordercą, nie będziesz kłamał, plotkował, fałszywie i nieuczciwie postępował, cudzołożył czy przywłaszczał sobie czyjejś własności: „[…] nikomu nic winni nie bądźcie prócz miłości wzajemnej; kto bowiem miłuje bliźniego, zakon wypełnił. (9) Przykazania bowiem: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj i wszelkie inne w tym słowie się streszczają: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego. (10) Miłość bliźniemu złego nie wyrządza; wypełnieniem więc zakonu jest miłość” (Rzymian 13:8-10).
Dlatego zostaliśmy oddzieleni od zakonu Starego Przymierza i zjednoczeni z Chrystusem poprzez zakon Ducha.
Rzymian 8:1-2
„Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie. (2) Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci”.
Hebrajczyków 7:11-12
„[…] gdyby zaś doskonałość była osiągalna przez kapłaństwo lewickie, a wszak w oparciu o nie otrzymał lud zakon, to jaka jeszcze była potrzeba ustanawiać innego kapłana według porządku Melchisedeka, zamiast pozostać przy porządku Aarona? (12) Skoro bowiem zmienia się kapłaństwo, musi też nastąpić zmiana zakonu”.
Rzymian 7:6
„[…] lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od zakonu, gdy umarliśmy temu, przez co byliśmy opanowani, tak iż służymy w nowości ducha, a nie według przestarzałej litery”.
Rzymian 7:4
„[…] przeto, bracia moi, i wy umarliście dla zakonu przez ciało Chrystusowe, by należeć do innego, do tego, który został wzbudzony z martwych, abyśmy owoc wydawali dla Boga”.
Efezjan 2:15
„[…] On zniósł zakon przykazań i przepisów, aby czyniąc pokój, stworzyć w sobie samym z dwóch jednego nowego człowieka”.
Czy w takim razie Pan Jezus zniósł przykazania – prawo?
Czy możesz sobie teraz żyć (pod Nowym Przymierzem) jak ci się podoba?
Oczywiście, że NIE!!!
Pan Jezus przyszedł na ziemie po to, aby rozwiązać Stare Przymierze, a prawo właściwie ustawić (zastąpić – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj).
Mateusza 5:17-18
„[…] nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. (18) Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie”.
Wypełniając zakon (Mateusza 5:17), zdejmując brzemię grzechu (Kolosan 2:13-14 / 1 Piotra 2:24), oczyszczając pokarm (Dzieje Apostolskie 10:9-15), udzielając przebaczenia (1 Jana 2:12), zbawienia (1 Jana 5:11-13) i swego Ducha (Jana 14:23-27), Pan Jezus przekazał prawo Nowego Przymierza (nowe prawo) w innym wymiarze. Ci, którzy szczerze uwierzyli Bożemu świadectwu o Jezusie, zostali w to wprowadzeni (Mateusza 11:25-30 / Hebrajczyków 4:1-11). Pismo Święte nazywa to:
• „nowym narodzeniem”,
• „narodzeniem z Ducha”,
• „odrodzeniem”,
• „śmiercią w Chrystusie”,
• „oddaniem życia Chrystusowi”,
• „życiem w Chrystusie”,
• „powstaniem do nowego życia”,
• „pójściem drogą prawdy” itd.
Następuje to w momencie, w którym człowiek postanawia iść za Jezusem, a „umierając w Nim” (Kolosan 3:1-4), zaczyna żyć już nie dla siebie, lecz dla Boga (Rzymian 7:4). Kiedy doświadcza łaski zbawienia [narodzenia z Ducha Świętego (Jana 3:1-8 / Tytusa 3:3-7) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj], nie dotyczy go już prawo zakonu Mojżeszowego (stare prawo) ani konsekwencje jego nieprzestrzegania [wypełnianie zakonu było w Starym Przymierzu warunkiem zbawienia (Rzymian 10:4-5 / Galatów 3:10-13)]. Znajduje się on już pod nowym prawem łaski w Jezusie Chrystusie.
Rzymian 7:1-6
„Czyż nie wiecie, bracia – mówię przecież do tych, którzy zakon znają – że zakon panuje nad człowiekiem, dopóki on żyje? (2) Albowiem zamężna kobieta za życia męża jest z nim związana prawem; ale gdy mąż umrze, wolna jest od związku prawnego z mężem. (3) A zatem, jeśli za życia męża przystanie do innego mężczyzny, będzie nazwana cudzołożnicą, jeśliby jednak mąż zmarł, wolna jest od przepisów prawa i nie jest cudzołożnicą, gdy zostanie żoną drugiego męża. (4) Przeto, bracia moi, i wy umarliście dla zakonu przez ciało Chrystusowe, by należeć do innego, do tego, który został wzbudzony z martwych, abyśmy owoc wydawali dla Boga. (5) Albowiem gdy byliśmy w ciele, grzeszne namiętności rozbudzone przez zakon były czynne w członkach naszych, aby rodzić owoce śmierci; (6) lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od zakonu, gdy umarliśmy temu, przez co byliśmy opanowani, tak iż służymy w nowości ducha, a nie według przestarzałej litery”.
Galacjan 2:19-21
„[…] albowiem ja przez zakon umarłem zakonowi, abym żył Bogu. (20) Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie. (21) Nie odrzucam łaski Bożej; bo jeśli przez zakon jest sprawiedliwość, tedy Chrystus daremnie umarł”.
Tutaj zaczyna się problem ludzi, u których nie nastąpiła Boża przemiana [odrodzenie (Tytusa 3:3-6), nowe narodzenie (Jana 3:1-8)] nastawienia, myślenia i postępowania na życie według Bożego Ducha [na życie w Jezusie Chrystusie (Kolosan 3:1-17 / 1 Piotra 2:1-5 / Rzymian 6:1-14)].
2 Koryntian 5:14-17
„[…] bo miłość Chrystusowa ogarnia nas, którzy doszliśmy do tego przekonania, że jeden za wszystkich umarł; a zatem wszyscy umarli; (15) a umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już nie dla siebie samych żyli, lecz dla tego, który za nich umarł i został wzbudzony. (16) Dlatego już odtąd nikogo nie znamy według ciała; a jeśli znaliśmy Chrystusa według ciała, to teraz już nie znamy. (17) Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe”.
Kolosan 3:1-4
„A tak, jeśliście wzbudzeni z Chrystusem, tego co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej; (2) o tym, co w górze, myślcie, nie o tym, co na ziemi. (3) Umarliście bowiem, a życie wasze jest ukryte wraz z Chrystusem w Bogu; (4) gdy się Chrystus, który jest życiem naszym, okaże, wtedy się i wy okażecie razem z nim w chwale”.
Zmiana ta następuje nie dzięki twojemu pochodzeniu, podporządkowaniu się Kościołowi, spełnianiu społecznych lub religijnych uczynków, byciu moralnym itp., lecz na zasadzie Bożej przemiany życia. Chodzi tutaj o:
• nowe narodzenie (Jana 3:1-7), duchowe odrodzenie (Tytusa 3:3-7),
• wypełnienie przez Ducha Świętego (1 Koryntian 2:11-12),
• przemianę serca (Ezechiela 36:26-27),
• wypełnienie go Bożymi prawami (Hebrajczyków 10:16).
Mateusza 15:13
„[…] a On odpowiadając, rzekł: Wszelka roślina, której nie zasadził Ojciec niebieski, wykorzeniona zostanie”.
Jana 6:44
„[…] nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który mnie posłał, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”.
Wielu ludzi nie doświadcza tego i omija główny wątek Ewangelii – nie służy w nowości Ducha (Rzymian 7:6), wzrasta w duchu religijnym, żyjąc prawem Starego Przymierza (przykazaniami lub prawami wymyślonymi przez ludzi).
Można by zapytać: czy jest w tym coś złego, że człowiek praktykuje życie religijne?
Odpowiem na to pytanie wersetem z Księgi Przypowieści Salomona 14:12: „[…] jest droga, co komuś zdaje się słuszną, lecz w końcu prowadzi do zguby”.
Niewłaściwą rzeczą jest, kiedy fundamentem naszej wiary są zasady religijne, nie Jezus. W Liście do Rzymian 1:1-3 Apostoł Paweł mówi o czymś takim jak „gorliwość nierozsądna” (na przykładzie Izraela): „Bracia! Pragnienie serca mego i modlitwa zanoszona do Boga zmierzają ku zbawieniu Izraela. (2) Daję im bowiem świadectwo, że mają gorliwość dla Boga, ale gorliwość nierozsądną; (3) bo nie znając usprawiedliwienia, które pochodzi od Boga, a własne usiłując ustanowić, nie podporządkowali się usprawiedliwieniu Bożemu” (Rzymian 10:1-3).
A więc chodzi tu o usprawiedliwienie Boże na podstawie wiary i życia w Jezusie Chrystusie [łaski Nowego Przymierza (List do Efezjan 2:1-22 – jeśli chciałbyś przeczytać ten fragment, kliknij tutaj)]. Proszę, abyś pamiętał, że stary porządek został zmieniony i dziś (czy ci się to podoba, czy nie) powinieneś żyć pod prawem Nowego Przymierza (Rzymian 6:12-18) – pod zakonem Ducha.
Rzymian 8:1-17
„Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie. (2) Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci. (3) Albowiem czego zakon nie mógł dokonać, w czym był słaby z powodu ciała, tego dokonał Bóg: przez zesłanie Syna swego w postaci grzesznego ciała, ofiarując je za grzech, potępił grzech w ciele, (4) aby słuszne żądania zakonu wykonały się na nas, którzy nie według ciała postępujemy, lecz według Ducha. (5) Bo ci, którzy żyją według ciała, myślą o tym, co cielesne; ci zaś, którzy żyją według Ducha, o tym, co duchowe. (6) Albowiem zamysł ciała, to śmierć, a zamysł Ducha, to życie i pokój. (7) Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu; nie poddaje się bowiem zakonowi Bożemu, bo też nie może. (8) Ci zaś, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą. (9) Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego. (10) Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. (11) A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was. (12) Tak więc, bracia, jesteśmy dłużnikami nie ciała, aby żyć według ciała. (13) Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie. (14) Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi. (15) Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze! (16) Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy. (17) A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, abyśmy także razem z Nim uwielbieni byli”.
W tych dwóch zagadnieniach (Starym i Nowym Przymierzu, nowym narodzeniu i duchowym odrodzeniu) tkwi główny powód niezrozumienia przesłania objawionego światu przez naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Tu także znajdujemy odpowiedź na pytanie: czy jako chrześcijanin muszę przestrzegać praw Starego Przymierza?
Jana 4:23-24
„[…] lecz nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by mu tak cześć oddawali. (24) Bóg jest duchem, a ci, którzy mu cześć oddają, winni mu ją oddawać w duchu i w prawdzie”.
2 Koryntian 3:4-6
„[…] a taką ufność mamy przez Chrystusa ku Bogu, (5) nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga, (6) który też uzdolnił nas, abyśmy byli sługami nowego przymierza, nie litery, lecz ducha, bo litera zabija, duch zaś ożywia”.
Zachęcam więc, abyś w swoim życiu postawił nowe prawo na właściwym miejscu – skupiając się na Fundamencie i Opoce Nowego Przymierza, Jezusie, ponieważ w Nim Bóg umożliwił pomoc zgubionej ludzkości (2 Piotra 1:2-3 / Filipian 3:7-10 / Efezjan 3:14-19 / 2 Koryntian 4:5-6 / 1 Koryntian 1:3-7).
Kolosan 2:1-17
„Chcę bowiem, abyście wiedzieli, jak wielki bój toczę za was i za tych, którzy są w Laodycei, i za tych wszystkich, którzy osobiście mnie nie poznali, (2) aby pocieszone były ich serca, a oni połączeni w miłości zdążali do wszelkiego bogactwa pełnego zrozumienia, do poznania tajemnicy Bożej, to jest Chrystusa, (3) w którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania. (4) A to mówię, aby was nikt nie zwodził rzekomo słusznymi wywodami. (5) Bo chociaż ciałem jestem nieobecny, to jednak duchem jestem z wami i raduję się, widząc, że jest u was ład i że wiara wasza w Chrystusa jest utwierdzona. (6) Jak więc przyjęliście Chrystusa Jezusa, Pana, tak w Nim chodźcie, (7) wkorzenieni weń i zbudowani na nim, i utwierdzeni w wierze, jak was nauczono, składając nieustannie dziękczynienie. (8) Baczcie, aby was kto nie sprowadził na manowce filozofią i czczym urojeniem, opartym na podaniach ludzkich i na żywiołach świata, a nie na Chrystusie; (9) gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości (10) i macie pełnię w nim; On jest głową wszelkiej nadziemskiej władzy i zwierzchności, (11) w nim też zostaliście obrzezani obrzezką, dokonaną nie ręką ludzką, gdy wyzuliście się z grzesznego ciała ziemskiego; to jest obrzezanie Chrystusowe. (12) Wraz z nim zostaliście pogrzebani w chrzcie, w którym też zostaliście wespół wzbudzeni przez wiarę w moc Boga, który go wzbudził z martwych. (13) I was, którzy umarliście w grzechach i w nieobrzezanym ciele waszym, wespół z nim ożywił, odpuściwszy nam wszystkie grzechy; (14) wymazał obciążający nas list dłużny, który się zwracał przeciwko nam ze swoimi wymaganiami, i usunął go, przybiwszy go do krzyża; (15) rozbroił nadziemskie władze i zwierzchności, i wystawił je na pokaz, odniósłszy w nim triumf nad nimi. (16) Niechże was tedy nikt nie sądzi z powodu pokarmu i napoju albo z powodu święta lub nowiu księżyca bądź sabatu. (17) Wszystko to są tylko cienie rzeczy przyszłych; rzeczywistością natomiast jest Chrystus”.
Podsumowując temat: jeśliby prawo Boże nie zostałoby zastąpione Nowym Przymierzem, musielibyśmy dziś żyć w pełnym wymiarze starotestamentowych zasad.
Dziękuję, Luke.
luke@zaJezusem.com
