1. Czym jest przymierze?
Przymierze jest to umowa (układ, pakt, porozumienie) pomiędzy Bogiem a człowiekiem (lub ludźmi).
2. Przykłady zawieranych przymierzy.
W Biblii znajdujemy wzmianki o następujących przymierzach:
• w Edenie – Przymierze Edenowe (1 Mojżeszowa 1:26-30 / 1 Mojżeszowa 2:15-17),
• z Adamem – Przymierze Adamowe (1 Mojżeszowa 3:14-19),
• z Noem – Przymierze Noego (1 Mojżeszowa 9:1-17),
• z Abrahamem – Przymierze Abrahamowe (1 Mojżeszowa 12:1-3 / 1 Mojżeszowa 13:14-17 / 1 Mojżeszowa 15:1-21),
• z Izraelem – Przymierze Mojżeszowe [zakon (2 Mojżeszowa 19:5-6 / 5 Mojżeszowa 5:1-22 / 5 Mojżeszowa 28)],
• Palestyńskie – Przymierze Palestynowe [kontynuacja Przymierza Mojżeszowego (5 Mojżeszowa 30:1-20)],
• z Dawidem – Przymierze Dawidowe (2 Samuela 7:8-22 / Psalm 89),
• z Chrystusem – Przymierze Chrystusowe [okres łaski – jego zapowiedź (Jeremiasza 31:31-34) i ustanowienie (Mateusza 26:27-28 / Hebrajczyków 8:6-13)].
3. Charakterystyka przymierzy.
Przymierza zawierane były w różnych okresach. Zasady ustalał sam Bóg – układy te miały charakter warunkowy [uzależnione od człowieka (2 Mojżeszowa 19:5 / Dzieje Apostolskie 3:18-20)] albo bezwarunkowy [uzależnione od Boga (1 Mojżeszowa 9:11). Niektóre warunkowe przymierza były zrywane, wygasały czy traciły ważność (na przykład Przymierze Edenowe lub Mojżeszowe). Powodem tego było niedotrzymanie przez ludzi warunków układu, ich nieposłuszeństwo i ignorowanie Bożej woli (Ozeasza 6:7 / Izajasza 30:9-11 / Jeremiasza 16:10-13). Kiedy jednak następowało zerwanie przymierza, w jego miejsce Bóg przygotowywał inne. Bóg zawsze miał na celu ratowanie grzesznego człowieka, będąc konsekwentny w egzekwowaniu ustalanych wcześniej praw (warunków przymierzy). Tak też było w przypadku starych przymierzy.
Hebrajczyków 8:7-13
„[…] gdyby bowiem pierwsze przymierze było bez braków, nie szukanoby miejsca na drugie. (8) Albowiem ganiąc ich, mówi: Oto idą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. (9) Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdym ujął ich za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej; ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto Ja nie troszczyłem się o nich, mówi Pan. (10) Takie zaś jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po upływie owych dni, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich umysły i na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą mi ludem. (11) I nikt nie będzie uczył swego ziomka ani też swego brata, mówiąc: Poznaj Pana, bo wszyscy mnie znać będą od najmniejszego aż do największego z nich. (12) Gdyż łaskawy będę na nieprawości ich, a grzechów ich nie wspomnę więcej. (13) Gdy mówi: Nowe, to uznał pierwsze za przedawnione; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zaniku”.
Hebrajczyków 10:9-16
„[…] potem powiada: Oto przychodzę, aby wypełnić wolę twoją. Znosi więc pierwsze, aby ustanowić drugie; (10) mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. (11) A każdy kapłan sprawuje codziennie swoją służbę i składa wiele razy te same ofiary, które nie mogą w ogóle zgładzić grzechów; (12) lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej, (13) oczekując teraz, aż nieprzyjaciele jego położeni będą jako podnóżek stóp jego. (14) Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni. (15) Poświadcza nam to również Duch Święty; powiedziawszy bowiem: (16) Takie zaś jest przymierze, jakie zawrę z nimi po upływie owych dni, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich serca i na umysłach ich wypiszę je […]”.
4. Powód/przyczyna ustanowienia/zawarcia Nowego Przymierza (2 Koryntian 3:2-6 / Hebrajczyków 8:7-13).
Problemy obejmujące legalizm, obłudę i udawaną religijność (przez faryzeuszy, saduceuszy, uczonych w Piśmie) dotyczyły Narodu Wybranego (Izajasza 1:11-20 / Amosa 5:21-24 / Ozeasza 6:3-6 / Przypowieści Salomona 21:2-3/ Psalm 50:8-23 / Marka 12:32-34 / Micheasza 6:6-8 / Mateusza 23:23). Z powodu „zatwardzenia serca” (Hebrajczyków 3:7-11), „głuchoty” na głos prawdy (Jeremiasza 6:10) i „twardego karku” (2 Mojżeszowa 32:9 i 33:3-5) Izraelici nie byli w stanie odkryć, czego Bóg od nich oczekiwał. Powodem było ich „nieobrzezane serce” (5 Mojżeszowa 10:16-20), serce niezdolne do wzruszeń (zamknięte na prawdę i miłość). Tu leżała główna przyczyna ich odstępstwa oraz niewłaściwego zrozumienia Boga. Dlatego już przez proroków Bóg zapowiadał rozwiązanie tego problemu i pomoc (również dla pogan), do czego potrzebna była zmiana przymierza.
Hebrajczyków 9:9-10
„[…] ma to znaczenie obrazowe, odnoszące się do teraźniejszego czasu, kiedy to składane bywają dary i ofiary, które nie mogą doprowadzić do wewnętrznej doskonałości tego, kto pełni służbę Bożą; (10) są to tylko przepisy zewnętrzne, dotyczące pokarmów i napojów, i różnych obmywań, nałożone do czasu zaprowadzenia nowego porządku”.
Jeremiasza 9:24-25
„[…] oto idą dni – mówi Pan – w których nawiedzę wszystkich nieobrzezanych mimo obrzezania. (25) Egipt, Judę, Edom, Amon, Moab i wszystkich z obciętymi włosami, którzy mieszkają na pustyni, gdyż wszystkie narody są nieobrzezane i cały dom izraelski jest nieobrzezanego serca”.
5. Jaki Bóg miał zamiar, zawierając Nowe Przymierze?
Bóg stworzył nas, aby dać nam siebie. W zamian oczekuje (jak rodzic od swojego dziecka) wdzięczności i posłuszeństwa. Ojciec Niebieski chce, abyśmy przychodzili do Niego, rozmawiali z Nim, mówili Mu o swoich uczuciach, przedstawiali Mu swoje prośby, okazywali Mu szacunek i wypełniali Jego prawo z radością [nie z przymusu (1 Jana 5:1-3)]. Bóg chce, abyśmy robili to nie dlatego, że tak nas nauczono, że tak trzeba, ale dlatego, że sami tego chcemy. Nowe Przymierze wprowadza to za pomocą Ducha Świętego, który „wlewa” w nas Bożą miłość i zapisuje Boże prawo na „tablicach naszych serc” (Hebrajczyków 8:10). Wówczas człowiek wierzący posiada to prawo wewnątrz swojej duszy i jest w stanie żyć według niego na sposób, który podoba się Bogu.
2 Koryntian 3:2-18
„[…] wy jesteście listem naszym, napisanym w sercach naszych, znanym i czytanym przez wszystkich ludzi; (3) wiadomo przecież, że jesteście listem Chrystusowym sporządzonym przez nasze usługiwanie, napisanym nie atramentem, ale Duchem Boga żywego, nie tablicach kamiennych, lecz na tablicach serc ludzkich. (4) A taką ufność mamy przez Chrystusa ku Bogu, (5) nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga, (6) który też uzdolnił nas, abyśmy byli sługami nowego przymierza, nie litery, lecz Ducha, bo litera zabija, Duch zaś ożywia. (7) Jeśli tedy służba śmierci, wyryta literami na tablicach kamiennych, taką miała chwałę, że synowie izraelscy nie mogli patrzeć na oblicze Mojżesza z powodu przemijającej wszak jasności oblicza jego, (8) czy nie daleko więcej chwały mieć będzie służba Ducha? (9) Jeśli bowiem służba potępienia ma chwałę, daleko więcej obfituje w chwałę służba sprawiedliwości. (10) Albowiem to, co niegdyś miało chwałę, teraz nie ma chwały z powodu chwały, która tamtą przewyższa. (11) Jeśli bowiem chwałę miało to, co przemija, daleko więcej jaśnieje w chwale to, co trwa. (12) Mając więc taką nadzieję, bardzo śmiało sobie poczynamy, (13) a nie tak, jak Mojżesz, który kładł zasłonę na oblicze swoje, aby synowie izraelscy nie patrzyli na koniec tego, co miało ustać. (14) Lecz umysły ich otępiały. Albowiem aż do dnia dzisiejszego przy czytaniu starego przymierza ta sama zasłona pozostaje nie odsłonięta, gdyż w Chrystusie zostaje ona usunięta. (15) Tak jest aż po dzień dzisiejszy, ilekroć czyta się Mojżesza, zasłona leży na ich sercu; (16) lecz gdy się do Pana nawrócą, zasłona zostaje zdjęta. (17) A Pan jest Duchem; gdzie zaś Duch Pański, tam wolność. (18) My wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem”.
Ustanawiając Nowe Przymierze, Bóg chciał wyrwać człowieka z obłudy i legalizmu religijnego. Nieszczere, udawane życie religijne bez właściwych motywów i bodźca [mocy Ducha Świętego – „deszczu, który zrasza ziemię” (Ozeasza 6:3b)] stanowiło ogromną przeszkodę.
Ozeasza 6:3-6
„[…] starajmy się więc poznać, usilnie poznać Pana; że Go znajdziemy, pewne jest jak zorza poranna, i przyjdzie do nas jak deszcz, jak późny deszcz, który zrasza ziemię! (4) Co ci mam uczynić, Efraimie? Co ci mam uczynić, Judo? Wszak wasza miłość jest jak obłok poranny i jak rosa, która szybko znika. (5) Dlatego ociosywałem ich przez proroków, zabijałem ich słowami moich ust, i moje prawo wzeszło jak światłość. (6) Gdyż miłości chcę, a nie ofiary, i poznania Boga, nie całopaleń”.
Bożym zamiarem było ukształtowanie w nas szczerego serca oddanego Mu w miłości, wierze i posłuszeństwie.
Hebrajczyków 10:16
„[…] takie zaś jest przymierze, jakie zawrę z nimi po upływie owych dni, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich serca i na umysłach ich wypiszę je […]”.
6. Czym jest Nowe Przymierze?
Jest paktem, porozumieniem, obietnicą, ostatnią wolą, testamentem i błogosławieństwem dla tych, którzy odpowiedzą Bogu w wierze i posłuszeństwie. Nowe Przymierze jest dla tych, którzy poprzez wiarę uznali Jezusa za Syna Bożego [Zbawiciela, Mesjasza (1 Jana 5:1-5)], oddali się Mu, przyjmując Boże obietnice i zobowiązania Nowego Przymierza (Dzieje Apostolskie 3:22-26) – więcej na ten temat tutaj.
Hebrajczyków 9:14-15
„[…] o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu żywemu. (15) I dlatego jest On pośrednikiem nowego przymierza, ażeby gdy poniesiona została śmierć dla odkupienia przestępstw popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są powołani, otrzymali obiecane dziedzictwo wieczne”.
1 Piotra 2:4-8
„[…] przystąpcie do Niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez Boga wybranego jako kosztowny. (5) I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa. (6) Dlatego to powiedziane jest w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny, a kto Weń wierzy, nie zawiedzie się. (7) Dla was, którzy wierzycie, jest On rzeczą cenną; dla niewierzących zaś kamień ten, którym wzgardzili budowniczowie, pozostał kamieniem węgielnym, (8) ale też kamieniem, o który się potkną, i skałą zgorszenia; ci, którzy nie wierzą Słowu, potykają się oń, na co zresztą są przeznaczeni”.
Uczestnicy Nowego Przymierza otrzymują Bożą przychylność i Ducha Świętego, który zmienia ich życie (nastawienie, cele, wartości) i udziela im swej mocy, prowadząc ich ku zbawieniu (Tytusa 3:3-7). W Liście do Efezjan 3:8-21 Apostoł Paweł wyraża pragnienie o spełnieniu się tego cudu w życiu każdego wierzącego (wersety 14-21): „[…] mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, została okazana ta łaska, abym zwiastował poganom niezgłębione bogactwo Chrystusowe (9) i abym na światło wywiódł tajemny plan, ukryty od wieków w Bogu, który wszystko stworzył, (10) aby teraz nadziemskie władze i zwierzchności w okręgach niebieskich poznały przez Kościół różnorodną mądrość Bożą, (11) według odwiecznego postanowienia, które wykonał w Chrystusie Jezusie, Panu naszym, (12) w którym mamy swobodę i dostęp do Boga z ufnością przez wiarę w Niego. (13) Przeto proszę, abyście nie upadali na duchu z powodu udręk, jakie za was znoszę, wszak to chwała wasza. (14) Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, (15) od którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi bierze swoje imię, (16) by sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha Jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku, (17) żeby Chrystus przez wiarę zamieszkał w sercach waszych, a wy, wkorzenieni i ugruntowani w miłości, (18) zdołali pojąć ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, i wysokość, i głębokość, (19) i mogli poznać miłość Chrystusową, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą. (20) Temu zaś, który według mocy działającej w nas potrafi daleko więcej uczynić ponad to wszystko, o co prosimy albo o czym myślimy, (21) Temu niech będzie chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia na wieki wieków. Amen”.
7. Co potrzebuje człowiek, aby mógł spełniać Boże oczekiwania i postępować zgodnie z prawem Nowego Przymierza?
Aby człowiek mógł temu sprostać, potrzebuje Bożej odnowy i zmiany serca [Pismo Święte nazywa to „duchowym odrodzeniem”, „nowym narodzeniem” (Tytusa 3:3-6 / Jana 3:1-8 / 2 Tesaloniczan 2:13) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj].
Jana 3:5-8
„[…] odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. (6) Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. (7) Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. (8) Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha”.
Już w Starym Testamencie Bóg zapowiadał, w jaki sposób dokona przemiany człowieka, aby mógł on żyć zgodnie z Jego wolą:
Ezechiela 36:25-27
„[…] i pokropię was czystą wodą, i będziecie czyści od wszystkich waszych nieczystości i od wszystkich waszych bałwanów oczyszczę was. (26) I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. (27) Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je”.
Nowy Testament potwierdza wypełnienie tego proroctwa w Jezusie:
2 Koryntian 3:2-6
„[…] wy jesteście listem naszym, napisanym w sercach naszych, znanym i czytanym przez wszystkich ludzi; (3) wiadomo przecież, że jesteście listem Chrystusowym sporządzonym przez nasze usługiwanie, napisanym nie atramentem, ale Duchem Boga żywego, nie tablicach kamiennych, lecz na tablicach serc ludzkich. (4) A taką ufność mamy przez Chrystusa ku Bogu, (5) nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga, (6) który też uzdolnił nas, abyśmy byli sługami nowego przymierza, nie litery, lecz Ducha, bo litera zabija, Duch zaś ożywia”.
8. W jaki sposób Bóg oferuje nam pomoc?
Pomoc (Nowe Przymierze) dla duchowo martwego człowieka (z nieobrzezanym sercem) nadeszła w Jezusie Chrystusie. Posyłając Odkupiciela (Zbawiciela Jezusa Chrystusa), Bóg wyraził miłość wobec grzeszników (Jana 3:16), objawił swoją mądrość (1 Koryntian 1:18-20) i moc (1 Tesaloniczan 1:5) odmienną od oczekiwań religijnie usposobionego człowieka. Moc ta rozpoczyna swoje działanie w sercach ludzi, którzy nawracają się, będąc przekonani przez Ducha Świętego (Dzieje Apostolskie 2:38), i zostają wyposażeni w umiejętność rozpoznawania „Bożego punktu widzenia” (Hebrajczyków 8:10-11), a następnie postępowania zgodnie z nim. Pismo Święte wyraźnie wskazuje na istnienie tej ponadnaturalnej mocy [Bożej mocy, mocy Ducha Świętego (1 Tesaloniczan 1:5)]. Jedynie ta Boża moc może dać nam duchową siłę potrzebną do prowadzenia życia chrześcijańskiego w pełnym tego słowa znaczeniu – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj.
W 1. Liście do Koryntian 2:4-5 Apostoł Paweł pisze: „[…] a a mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc, (5) aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej”.
Efezjan 1:15-19
„[…] przeto i ja, odkąd usłyszałem o wierze waszej w Pana Jezusa i o miłości do wszystkich świętych, (16) nie przestaję dziękować za was i wspominać was w modlitwach moich, (17) aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia ku poznaniu Jego, (18) i oświecił oczy serca waszego, abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja, do której was powołał, i jakie bogactwo chwały jest udziałem świętych w dziedzictwie Jego, (19) i jak nadzwyczajna jest wielkość mocy Jego wobec nas, którzy wierzymy dzięki działaniu przemożnej siły Jego […]”.
9. Dlaczego człowiek nie jest w stanie o własnych siłach zmienić się, osiągnąć życie wieczne i zacząć podobać się Bogu?
Człowiek bez nadprzyrodzonej Bożej ingerencji nie jest w stanie nic zrobić z powodu skażenia ludzkiej natury grzechem i oddzielenia od Boga.
Izajasza 64:6
„[…] i wszyscy staliśmy się podobni do tego, co nieczyste, a wszystkie nasze cnoty są jak szata splugawiona, wszyscy więdniemy jak liść, a nasze przewinienia porywają nas jak wiatr”.
Rzymian 3:23
„[…] gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej […]”.
10. W jaki sposób Bóg przychodzi człowiekowi z pomocą?
Tytusa 3:3-7
„[…] bo i my byliśmy niegdyś nierozumni, niesforni, błądzący, poddani pożądliwości i rozmaitym rozkoszom, żyjący w złości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący siebie nawzajem. (4) Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga, (5) zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego, (6) którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, (7) abyśmy, usprawiedliwieni łaską Jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca”.
Bóg przychodzi człowiekowi z pomocą, odradzając go duchowo [(Tytusa 3:4-6) chodzi o narodzenie na nowo (Jana 3:1-8) – co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj] i ofiarując mu nowe życie w Jezusie Chrystusie (Rzymian 8:1-17) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj. Dlatego zbawienie jest darem, a na dar nie można w żaden sposób zapracować ani zasłużyć. Dar od Boga można jedynie przyjąć, z wdzięcznością poddając się Jego łasce – sprawdź, w jaki sposób możesz to zrobić, klikając tutaj.
Efezjan 2:8-10
„[…] albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; (9) nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. (10) Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili”.
11. Jak w praktyce wygląda wejście człowieka pod prawo Nowego Przymierza?
Ma to miejsce, kiedy grzesznik przejęty swym beznadziejnym stanem odpowiada na Boże wezwanie. Będąc duchowo oświecony (przez Ducha Świętego), zostaje przekonany o swoim grzechu, poruszony jego grozą, świadomością Bożej sprawiedliwości i perspektywą nadchodzącego sądu. To sprawia, że zaczyna pokutować (przyznaje się do winy) i podejmuje decyzję zerwania z grzechem [następuje wówczas upamiętanie i nawrócenie (Dzieje Apostolskie 2:37-38 / Marka 1:15) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj]. Nawracając się, człowiek ten porzuca to, co grzeszne, zadośćczyni wyrządzonym przez siebie krzywdom, lgnie do Jezusa i zaczyna wierzyć Ewangelii, szukając w ten sposób ratunku. Wyrzekając się siebie, zdaje się całkowicie na Boga, przyjmując ofiarę Jezusa jako zapłatę za swoje grzechy. Kiedy Bóg widzi, że człowiek uznał i przyjął zbawcze panowanie Jezusa, zobligowany swoim Słowem zbawia go, stwarzając na nowo (duchowo (Jana 3:1-7 / Tytusa 3:3-7) – więcej na ten temat tutaj), zmienia jego dotychczasowe życiowe wartości, pragnienia, dążenia i cele, usprawiedliwia go i przyjmuje do Bożej rodziny. Poprzez takie działanie człowiek ten zostaje duchowo odrodzony, otrzymuje „serce mięsiste” – ma odnowioną wolę i pragnienie podejmowania trwałych decyzji związanych z wiarą, walką z grzechem i poddaniem w posłuszeństwo Jezusowi.
Dzieje Apostolskie 3:22-26
„[…] wszak Mojżesz powiedział: Proroka, jak ja, spośród braci waszych wzbudzi wam Pan, Bóg; Jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek do was mówić będzie. (23) I stanie się, że każdy, kto by nie słuchał owego Proroka, z ludu wytępiony będzie. (24) I wszyscy prorocy, począwszy od Samuela, którzy kolejno mówili, zapowiadali te dni. (25) Wy jesteście synami proroków i przymierza, które zawarł Bóg z ojcami waszymi, gdy mówił do Abrahama: A w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi. (26) Wam to Bóg najpierw, wzbudziwszy Syna swego, posłał Go, aby wam błogosławił, odwracając każdego z was od złości waszych”.
Doświadczając łaski zbawienia [narodzenia z Ducha Świętego (Jana 3:1-8 / Tytusa 3:3-7)], człowiek nie jest już pod prawem zakonu Mojżeszowego (starym prawem), ani nie ponosi już konsekwencji jego nieprzestrzegania [wypełnienie zakonu było w Starym Przymierzu warunkiem zbawienia (Rzymian 10:4-5 / Galacjan 3:10-13)]. Znajduje się pod nowym prawem [pod łaską Nowego Przymierza w Jezusie Chrystusie (Rzymian 7:1-6 / Galacjan 2:19-21) – więcej o łasce dowiesz się, klikając tutaj].
Rzymian 6:14
„[…] albowiem grzech nad wami panować nie będzie, bo nie jesteście pod zakonem, lecz pod łaską”.
12. Co zmieniło się w Starym Przymierzu w związku z wprowadzeniem Nowego Przymierza (jakie zasady uległy zmianie)?
Możemy wykazać różnice między prawem religijnym Starego Przymierza (zasadami dotyczącymi kapłaństwa, ofiar, służby w świątyni itp.) a kapłaństwem Nowego Przymierza, w którym Bóg ustanowił Jezusa Chrystusa (Hebrajczyków 4:14-16, 5:1-10, 7:1-28, 8:1-13, 9:1-28 i 10:1-31).
Hebrajczyków 7:11-16
„[…] gdyby zaś doskonałość była osiągalna przez kapłaństwo lewickie, a wszak w oparciu o nie otrzymał lud zakon, to jaka jeszcze była potrzeba ustanawiać innego kapłana według porządku Melchisedeka, zamiast pozostać przy porządku Aarona? (12) Skoro bowiem zmienia się kapłaństwo, musi też nastąpić zmiana zakonu. (13) Bo Ten, do którego odnosi się ta mowa, należał do innego plemienia, z którego nikt nie służył ołtarzowi. (14) Wiadomo bowiem, że Pan nasz pochodził z plemienia Judy, o którym Mojżesz nic nie powiedział, co się tyczy kapłanów. (15) A staje się to jeszcze bardziej rzeczą oczywistą, jeśli na podobieństwo Melchisedeka powstaje inny kapłan, (16) który stał się nim nie według przepisów prawa, dotyczących cielesnego pochodzenia, ale według mocy niezniszczalnego życia”.
Starotestamentowi kapłani (przeznaczeni do służby w świątyni) potrzebni byli do czasu zaprowadzenia nowego porządku:
Hebrajczyków 9:1-10
„Wprawdzie i pierwsze przymierze miało przepisy o służbie Bożej i ziemską świątynię. (2) Wystawiony bowiem został przybytek, którego część przednia nazywa się miejscem świętym, a w niej znajdowały się świecznik i stół, i chleby pokładne; (3) za drugą zaś zasłoną był przybytek, zwany miejscem najświętszym, (4) mieszczący złotą kadzielnicę i Skrzynię Przymierza, pokrytą zewsząd złotem, w której był złoty dzban z manną i laska Aarona, która zakwitła, i tablice przymierza; (5) nad nią zaś cherubini chwały, zacieniający wieko skrzyni, o czym teraz nie ma potrzeby szczegółowo mówić. (6) A skoro tak te rzeczy zostały urządzone, kapłani sprawujący służbę Bożą wchodzą stale do pierwszej części przybytku, (7) do drugiej zaś raz w roku sam tylko arcykapłan, i to nie bez krwi, którą ofiaruje za siebie samego i za uchybienia ludu. (8) Przez to Duch Święty wskazuje wyraźnie, że droga do świątyni nie została jeszcze objawiona, dopóki stoi pierwszy przybytek; (9) ma to znaczenie obrazowe, odnoszące się do teraźniejszego czasu, kiedy to składane bywają dary i ofiary, które nie mogą doprowadzić do wewnętrznej doskonałości tego, kto pełni służbę Bożą; (10) są to tylko przepisy zewnętrzne, dotyczące pokarmów i napojów, i różnych obmywań, nałożone do czasu zaprowadzenia nowego porządku”.
W Jezusie Chrystusie zmieniony został porządek (stare prawo) i dzięki Bożej łasce jesteśmy dziś pod prawem Nowego Przymierza (Rzymian 6:12-18), pod zakonem Ducha.
Rzymian 8:1-17
„Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie. (2) Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci. (3) Albowiem czego zakon nie mógł dokonać, w czym był słaby z powodu ciała, tego dokonał Bóg: przez zesłanie Syna swego w postaci grzesznego ciała, ofiarując je za grzech, potępił grzech w ciele, (4) aby słuszne żądania zakonu wykonały się na nas, którzy nie według ciała postępujemy, lecz według Ducha. (5) Bo ci, którzy żyją według ciała, myślą o tym, co cielesne; ci zaś, którzy żyją według Ducha, o tym, co duchowe. (6) Albowiem zamysł ciała to śmierć, a zamysł Ducha to życie i pokój. (7) Dlatego zamysł ciała jest wrogi Bogu; nie poddaje się bowiem zakonowi Bożemu, bo też nie może. (8) Ci zaś, którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą. (9) Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego. (10) Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. (11) A jeśli Duch Tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was. (12) Tak więc, bracia, jesteśmy dłużnikami nie ciała, aby żyć według ciała. (13) Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie. (14) Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi. (15) Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze! (16) Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy. (17) A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z Nim cierpimy, abyśmy także razem z Nim uwielbieni byli”.
13. Co zostało nadane/ustanowione w miejsce starego prawa (zakonu)?
W miejsce starotestamentowego zakonu zostało nadane nowe prawo określane jako:
• zakon Chrystusowy (Galacjan 6:2),
• zakon Ducha (Rzymian 8:1-17),
• zakon wiary (Galacjan 3:22-26).
Ten fragment wyjaśnia, na czym to polega: „[…] będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. (38) To jest największe i pierwsze przykazanie. (39) Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. (40) Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy” (Mateusza 22:37-40).
Kiedy będziesz robił te dwie rzeczy, wszystko inne będzie na właściwym miejscu. A więc:
• Jeśli będziesz kochał Boga, nie będziesz bałwochwalcą i nie poddasz się wpływowi tego świata (materializmowi, pogoni za karierą czy jakiemukolwiek kultowi). Poświęcając swoje życie Bogu, obierzesz za główny cel propagowanie Jego woli (w życiu swoim i innych). Będziesz również szczerze i z radością wypełniał przykazania, które On wpisał w twój umysł i serce (Hebrajczyków 8:10 i 10:16): „albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są uciążliwe” (1 Jana 5:3).
• Jeśli będziesz kochał bliźnich, nie będziesz mordercą, nie będziesz kłamał, plotkował, fałszywie i nieuczciwie postępował, cudzołożył czy przywłaszczał sobie czyjejś własności: „[…] nikomu nic winni nie bądźcie prócz miłości wzajemnej; kto bowiem miłuje bliźniego, zakon wypełnił. (9) Przykazania bowiem: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj i wszelkie inne w tym słowie się streszczają: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego. (10) Miłość bliźniemu złego nie wyrządza; wypełnieniem więc zakonu jest miłość” (Rzymian 13:8-10).
Dlatego zostaliśmy oddzieleni od zakonu Starego Przymierza i zjednoczeni z Chrystusem poprzez zakon Ducha.
Rzymian 7:6
„[…] lecz teraz zostaliśmy uwolnieni od zakonu, gdy umarliśmy temu, przez co byliśmy opanowani, tak iż służymy w nowości Ducha, a nie według przestarzałej litery”.
Efezjan 2:15
„[…] On zniósł zakon przykazań i przepisów, aby czyniąc pokój, stworzyć w sobie samym z dwóch jednego nowego człowieka […]”.
Rzymian 7:4
„[…] przeto, bracia moi, i wy umarliście dla zakonu przez ciało Chrystusowe, by należeć do innego, do Tego, który został wzbudzony z martwych, abyśmy owoc wydawali dla Boga”.
14. Czy jako chrześcijanie musimy przestrzegać praw Starego Przymierza?
Aby odpowiedzieć na to pytanie, należy zaznaczyć, że zakon (Przymierze Mojżeszowe) został zawarty z Narodem Wybranym (Żydami), a nie chrześcijanami. Niektóre prawa zostały nakazane Izraelitom, aby nauczyli się posłuszeństwa wobec Boga i postępowania według Jego woli (prawo moralne). Inne miały im pokazać, jak wielbić Boga (np. przepisy dotyczące składania ofiar), jeszcze inne zabezpieczyć przed upodobnieniem się do pogańskich narodów (nakazy dotyczące jedzenia, ubrania, zawierania związków małżeńskich itp.). Wszystkie prawa, a więc ustawy i dziesięcioro przykazań, stanowiły zakon.
Galacjan 3:19
„[…] czymże więc jest zakon? Został on dodany z powodu przestępstw, aż do przyjścia Potomka, którego dotyczy obietnica; a został on dany przez aniołów do rąk pośrednika”.
Pismo Święte nie mówi o kilku zakonach (każdym prawie oddzielnie), lecz o jednym zakonie, któremu Jezus położył kres, umierając na krzyżu (Rzymian 10:4 / Galacjan 3:23-26 / Efezjan 2:15):
Galacjan 3:21-26
„[…] czy więc zakon jest przeciw obietnicom Bożym? Bynajmniej! Gdyby bowiem został nadany zakon, który może ożywić, usprawiedliwienie byłoby istotnie z zakonu. (22) Lecz Pismo głosi, że wszystko poddane jest grzechowi, aby to, co było obiecane, dane było na podstawie wiary w Jezusa Chrystusa tym, którzy wierzą. (23) Zanim zaś przyszła wiara, byliśmy wspólnie zamknięci i trzymani pod strażą zakonu, dopóki wiara nie została objawiona. (24) Tak więc zakon był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni. (25) A gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod opieką przewodnika. (26) Albowiem wszyscy jesteście synami Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa”.
Dlatego zostaliśmy oddzieleni od zakonu Starego Przymierza i zjednoczeni z Jezusem poprzez zakon Ducha (Hebrajczyków 7:11-12 / Rzymian 7:4.6 i 8:1-2):
Efezjan 2:14-22
„[…] albowiem On jest pokojem naszym, On sprawił, że z dwojga jedność powstała, i zburzył w ciele swoim stojącą pośrodku przegrodę z muru nieprzyjaźni, (15) On zniósł zakon przykazań i przepisów, aby czyniąc pokój, stworzyć w sobie samym z dwóch jednego nowego człowieka (16) i pojednać obydwóch z Bogiem w jednym ciele przez krzyż, zniweczywszy na nim nieprzyjaźń; (17) i przyszedłszy, zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy są blisko. (18) Albowiem przez Niego mamy dostęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu. (19) Tak więc już nie jesteście obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga, (20) zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus, (21) na którym cała budowa mocno spojona rośnie w przybytek święty w Panu, (22) na którym i wy się wespół budujecie na mieszkanie Boże w Duchu”.
15. Czy w takim razie Pan Jezus zniósł przykazania i dziś nie musimy przestrzegać Bożego prawa?
Oczywiście, że NIE!!!
Mateusza 5:17-19
„[…] nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. (18) Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie. (19) Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany w Królestwie Niebios; a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios”.
Chrystus wypełnił zakon (Mateusza 5:17), zdjął brzemię grzechu (Kolosan 2:13-14 / 1 Piotra 2:24), udzielił nam przebaczenia (1 Jana 2:12), zbawienia (1 Jana 5:11-13) oraz swego Ducha (Jana 14:23-27) i w ten sposób przekazał nam prawo Nowego Przymierza (nowe prawo) w innym wymiarze. Jednak nie oznacza to, że prawo moralne nie dotyczy chrześcijan. Ci, którzy szczerze uwierzyli Bożemu świadectwu o Jezusie, zostali w to wprowadzeni przez Boga (Mateusza 11:25-30 / Hebrajczyków 4:1-11), a następnie uświęceni – więcej o uświęcaniu dowiesz się, klikając tutaj. Pismo Święte nazywa to: „nowym narodzeniem”, „narodzeniem z Ducha”, „odrodzeniem”, „śmiercią w Chrystusie”, „oddaniem życia Chrystusowi”, „życiem w Chrystusie”, „powstaniem do nowego życia”, „pójściem drogą prawdy” itd.
Rzymian 6:1-6
„Cóż więc powiemy? Czy mamy pozostać w grzechu, aby łaska obfitsza była? (2) Przenigdy! Jakże my, którzy grzechowi umarliśmy, jeszcze w nim żyć mamy? (3) Czy nie wiecie, że my wszyscy, ochrzczeni w Chrystusa Jezusa, w śmierć Jego zostaliśmy ochrzczeni? (4) Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z Nim przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili. (5) Bo jeśli wrośliśmy w podobieństwo Jego śmierci, wrośniemy również w podobieństwo Jego zmartwychwstania, (6) wiedząc to, że nasz stary człowiek został wespół z Nim ukrzyżowany, aby grzeszne ciało zostało unicestwione, byśmy już nadal nie służyli grzechowi […]”.
Nas, chrześcijan, nie dotyczy prawo Starego Przymierza (prawo ceremonialne, nakazy dotyczące jedzenia, ubrania itp.), ale mamy przestrzegać prawa moralnego (choć wypełnianie go nie zapewni nam zbawienia – więcej na ten temat tutaj.
Rzymian 3:19-28
„[…] a wiemy, że wszystko, co mówi Prawo, mówi do tych, którzy podlegają Prawu. I stąd każde usta muszą zamilknąć i cały świat musi się uznać winnym wobec Boga, (20) jako że z uczynków Prawa żaden człowiek nie może dostąpić usprawiedliwienia w Jego oczach. Przez Prawo bowiem jest tylko większa znajomość grzechu. (21) Ale teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. (22) Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą. Bo nie ma tu różnicy: (23) wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, (24) a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie które jest w Chrystusie Jezusie. (25) Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to okazać, że sprawiedliwość Jego względem grzechów popełnionych dawniej – za dni cierpliwości Bożej – wyrażała się (26) w odpuszczaniu ich po to, by ujawnić w obecnym czasie Jego sprawiedliwość, i [aby pokazać], że On sam jest sprawiedliwy i usprawiedliwia każdego, który wierzy w Jezusa. (27) Gdzież więc podstawa do chlubienia się? Została uchylona! Przez jakie prawo? Czy przez prawo uczynków? Nie, przez prawo wiary. (28) Sądzimy bowiem, że człowiek osiąga usprawiedliwienie przez wiarę, niezależnie od pełnienia nakazów Prawa”.
16. Jakie problemy wynikają z niezrozumienia nowego prawa (prawa Nowego Przymierza)?
Wielu ludzi nie zrozumiało znaczenia ofiary Jezusa Chrystusa, nie uznając jej za dopełnienie (koniec) starego prawa. Poprzez ceremonie, symbole, obrzędy religijne itp. próbują oni wzorować się na zasadach obowiązujących w czasach Starego Przymierza (Hebrajczyków 9:9-10 i 10:9). W swoim liście do Rzymian 10:1-4 Apostoł Paweł próbował wytłumaczyć to swoim rodakom: „Bracia! Pragnienie serca mego i modlitwa zanoszona do Boga zmierzają ku zbawieniu Izraela. (2) Daję im bowiem świadectwo, że mają gorliwość dla Boga, ale gorliwość nierozsądną; (3) bo nie znając usprawiedliwienia, które pochodzi od Boga, a własne usiłując ustanowić, nie podporządkowali się usprawiedliwieniu Bożemu. (4) Albowiem końcem zakonu jest Chrystus, aby był usprawiedliwiony każdy, kto wierzy”.
W innym miejscu czytamy: „[…] odłączyliście się od Chrystusa wy, którzy w zakonie szukacie usprawiedliwienia; wypadliście z łaski” (Galacjan 5:4).
Rzymian 3:20
„[…] dlatego z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu”.
Rzymian 4:14-15
„[…] bo jeśli dziedzicami są tylko ci, którzy polegają na zakonie, tedy wiara jest daremna i obietnica wniwecz się obróciła; (15) gdyż zakon pociąga za sobą gniew; gdzie bowiem nie ma zakonu, nie ma też przestępstwa […]”.
Apostoł Paweł porusza ten temat w swoim liście do Galacjan, pisząc im, że niewłaściwie rozumieją znaczenie nowego prawa i wiary w Jezusa Chrystusa: „O nierozumni Galacjanie! Któż was omamił, was, przed których oczami został wymalowany obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego? (2) Chcę dowiedzieć się od was tego jednego: Czy przez uczynki zakonu otrzymaliście Ducha, czy przez słuchanie z wiarą? (3) Czy aż tak nierozumni jesteście? Rozpoczęliście w Duchu, a teraz na ciele kończycie? (4) Czy daremne były tak liczne wasze doznania? Rzeczywiście, byłyby daremne. (5) Czy Ten, który daje wam Ducha i dokonuje wśród was cudów, czyni to na podstawie uczynków zakonu, czy na podstawie słuchania z wiarą?” (Galacjan 3:1-5).
Stare Przymierze było zawarte z Izraelem, a jego warunkiem było przestrzeganie zakonu. Nowe Przymierze otwarte jest dla wszystkich narodów i opiera się na wierze oraz „obrzezce serc” (Kolosan 2:8-11). Ci, którzy wstępują w Nowe Przymierze (poprzez wiarę w Jezusa), stają się dziećmi Bożymi, członkami Narodu Wybranego i spadkobiercami Abrahama – dokonuje tego „ręka” samego Boga (Tytusa 3:3-7).
Rzymian 2:28-29
„[…] albowiem nie ten jest Żydem, który jest nim na zewnątrz, i nie to jest obrzezanie, które jest widoczne na ciele, (29) ale ten jest Żydem, który jest nim wewnętrznie, i to jest obrzezanie, które jest obrzezaniem serca, w duchu, a nie według litery; taki ma chwałę nie u ludzi, lecz u Boga”.
Galacjan 5:5-6
„[…] albowiem my w Duchu oczekujemy spełnienia się nadziei usprawiedliwienia z wiary, (6) bo w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz wiara, która jest czynna w miłości […]”.
Galacjan 3:6-14
„[…] tak Abraham uwierzył Bogu i poczytano mu to ku usprawiedliwieniu. (7) Z tego możecie poznać, że ci, którzy są z wiary, są synami Abrahama. (8) A Pismo, które przewidziało, że Bóg z wiary usprawiedliwia pogan, uprzednio zapowiedziało Abrahamowi: W tobie będą błogosławione wszystkie narody. (9) Tak więc ci, którzy są ludźmi wiary, dostępują błogosławieństwa z wierzącym Abrahamem. (10) Bo wszyscy, którzy polegają na uczynkach zakonu, są pod przekleństwem; napisano bowiem: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w pełnieniu wszystkiego, co jest napisane w księdze zakonu. (11) A że przez zakon nikt nie zostaje usprawiedliwiony przed Bogiem, to rzecz oczywista, bo: Sprawiedliwy z wiary żyć będzie. (12) Zakon zaś nie jest z wiary, ale: Kto go wypełni, przezeń żyć będzie. (13) Chrystus wykupił nas od przekleństwa zakonu, stawszy się za nas przekleństwem, gdyż napisano: Przeklęty każdy, który zawisł na drzewie, (14) aby błogosławieństwo Abrahamowe przeszło na pogan w Jezusie Chrystusie, my zaś, abyśmy obiecanego Ducha otrzymali przez wiarę”.
17. Co Bóg chciał osiągnąć, zawierając Nowe Przymierze?
Poprzez Nowe Przymierze w Jezusie Chrystusie Bóg chce przywrócić bliską więź z człowiekiem (związek – jak to wygląda w praktyce, dowiesz się, klikając tutaj), szuka więc ludzi, którzy szczerze chcą Mu służyć w duchu i w prawdzie.
Jana 4:23-24
„[…] lecz nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by mu tak cześć oddawali. (24) Bóg jest duchem, a ci, którzy Mu cześć oddają, winni Mu ją oddawać w duchu i w prawdzie”.
Galacjan 4:22-31
„[…] napisane jest bowiem, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej. (23) Lecz ten, który był z niewolnicy, według ciała się urodził, ten zaś, który był z wolnej, na podstawie obietnicy. (24) A to jest powiedziane obrazowo: oznaczają one dwa przymierza, jedno z góry Synaj, które rodzi w niewolę, a jest nim Hagar. (25) Hagar jest to góra Synaj w Arabii; odpowiada ona teraźniejszemu Jeruzalem, gdyż jest w niewoli razem z dziećmi swymi. (26) Jeruzalem zaś, które jest w górze, jest wolne i ono jest matką naszą. (27) Jest bowiem napisane: Raduj się, niepłodna, która nie rodzisz, wydaj okrzyk radości i wesel się głośno, ty, która nie znasz bólów porodowych, bo więcej dzieci ma opuszczona niż ta, która ma męża. (28) Wy zaś, bracia, podobnie jak Izaak, dziećmi obietnicy jesteście. (29) Lecz jak ongiś ten, który się według ciała narodził, prześladował urodzonego według Ducha, tak i teraz. (30) Lecz co mówi Pismo? Wypędź niewolnicę i syna jej; nie będzie bowiem dziedziczył syn niewolnicy z synem wolnej. (31) Przeto, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, lecz wolnej!”.
Ludzie o zamkniętych sercach szukają Bożej akceptacji w prawie religijnym (podobnie jak Izraelici w czasach Starego Przymierza), wypełniając przepisy kościelne, tradycje lub inne zalecenia, wymogi prawa. Jednak głównym założeniem Nowego Przymierza jest związek między człowiekiem i Bogiem (później dopiero wszystko inne). Bez tego fundamentu stajemy się jedynie ludźmi religijnymi, niemającymi dostępu do mocy, która może uratować nas od potępienia – więcej o różnicach pomiędzy religią a wiarą chrześcijańską tutaj.
Micheasza 6:8
„[…] oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią i w pokorze obcował ze swoim Bogiem”.
Marka 12:28-30
„[…] i przystąpił jeden z uczonych w Piśmie, który słyszał, jak oni rozprawiali, a wiedząc, że dobrze im odpowiedział, zapytał Go: Które przykazanie jest pierwsze ze wszystkich? (29) Jezus odpowiedział: Pierwsze przykazanie jest to: Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest. (30) Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej […]”.
Rzymian 13:8-10
„[…] nikomu nic winni nie bądźcie prócz miłości wzajemnej; kto bowiem miłuje bliźniego, zakon wypełnił. (9) Przykazania bowiem: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj i wszelkie inne w tym słowie się streszczają: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego. (10) Miłość bliźniemu złego nie wyrządza; wypełnieniem więc zakonu jest miłość”.
18. Cel Nowego Przymierza.
Nowe Przymierze nie ma na celu wprowadzić człowieka w nowy system religijny, lecz wyprowadzić go z niego. Poprzez duchowe narodzenie [(Jana 3:1-7) odrodzenie (Tytusa 3:3-6) – co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj] Bóg dokonuje cudu (przemiany życia) i stwarza człowieka na nowo (duchowo), przyjmując go do Bożej rodziny. Dzięki temu jest on w stanie żyć w sposób, który podoba się Bogu, podlegając prawu i zasadom Nowego Przymierza.
2 Koryntian 3:2-6
„[…] a taką ufność mamy przez Chrystusa ku Bogu, (5) nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga, (6) który też uzdolnił nas, abyśmy byli sługami nowego przymierza, nie litery, lecz Ducha, bo litera zabija, Duch zaś ożywia”.
2 Tesaloniczan 2:13-14
„[…] my jednak powinniśmy dziękować Bogu zawsze za was, bracia, umiłowani przez Pana, że Bóg wybrał was od początku ku zbawieniu przez Ducha, który uświęca, i przez wiarę w prawdę. (14) Do tego też powołał was przez ewangelię, którą głosimy, abyście dostąpili chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa”.
Owocem (i jednocześnie dowodem) duchowego związku z Bogiem jest życie w sprawiedliwości, miłości i prawdzie, wypływające z wiary i przekonania, nie z obowiązku.
1 Jana 5:1-5
„Każdy, kto wierzy, iż Jezus jest Chrystusem, z Boga się narodził, a każdy, kto miłuje tego, który go zrodził, miłuje też tego, który się z niego narodził. (2) Po tym poznajemy, iż dzieci Boże miłujemy, jeżeli Boga miłujemy i przykazania Jego spełniamy. (3) Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań Jego, a przykazania Jego nie są uciążliwe. (4) Bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat, a zwycięstwo, które zwyciężyło świat, to wiara nasza. (5) A któż może zwyciężyć świat, jeżeli nie ten, który wierzy, że Jezus jest Synem Bożym?”.
19. Czy Bóg przewidział jeszcze zawarcie innych przymierzy?
Niestety nie (choć naród żydowski jeszcze odegra swoją rolę – więcej na ten temat tutaj). Pismo Święte wyraźnie wskazuje, że Nowe Przymierze w Jezusie Chrystusie jest ostatnią wolą Ojca, postanowieniem i końcowym testamentem. W czasie Nowego Przymierza nastąpi koniec i dopełnienie woli Boga odnośnie do całego stworzenia. Objawienie Jana jest ostatnią księgą Pisma Świętego i w niej jest to opisane. Zachęcam do jej studiowania.
Rzymian 8:22-23
„[…] wiemy bowiem, że całe stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd. (23) A nie tylko ono, lecz i my sami, którzy posiadamy zaczątek Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując synostwa, odkupienia ciała naszego”.
Bóg pragnie, abyś i ty przyjął Jego miłość (Jana 3:16-17) i przystąpił do Wiecznego Przymierza – sprawdź, jak to możesz zrobić, klikając tutaj. Możesz też obejrzeć film na YouTube na temat przymierzy, klikając tutaj.
Izajasza 55:3
„[…] nakłońcie swojego ucha i pójdźcie do mnie, słuchajcie, a ożyje wasza dusza, bo ja chcę zawrzeć z wami wieczne przymierze, z niezłomnymi dowodami łaski okazanej niegdyś Dawidowi!”
Dziękuję, Luke / luke@zaJezusem.com